بلوغ کلامی، تعریفی جدید در عصر جدید

اندیشمندان بسیاری در طول تاریخ تعاریف متعددی از بلوغ ارائه داده‌اند و مسلماً هر یک از این تعاریف تا حد زیادی توانسته است مرز بین خامی و پختگی، نقص و کمال، ... را مشخص کند. بلوغ  را از نظر روانی، فیزیولوژی و جنسی دسته‌بندی می‌کنند و  عامل مشترک در آن‌ها، فرآیند تغییراتی است که در روان، جسم و اندام‌های جنسی رخ می‌دهد.

با این که مجموع این تعاریف همگی صحیح به نظر می‌رسند، اما من در اینجا تعریف جدیدی ارائه می‌دهم که در زندگی کاری و حرفه‌ای همچنین در محیط آموزشی آن را به طور کامل درک کرده‌ام. از نظر من، بلوغ یعنی توانایی کنترل کلام. فرآیند تغییر در این نوع از بلوغ که من آن را بلوغ کلامی می‌نامم نیازمند ازتباط با فرد بالغ کلامی دیگر است. این آموزش از طریق مجازی (ارتباط راه دور، کتاب، فیلم، ...) و یا حضوری (و ارتباط نزدیک با فرد مورد اعتماد) صورت می‌پذیرد.

آنچه به طور قطع فقر فرهنگی می‌دانیم تا حدود زیادی به عدم کنترل کلام بازمی‌گردد. این موضوع فقط به کلامی که از دهان خارج می‌شود و عباراتی که بیان می‌شود محدود نمی‌شود بلکه به آنچه فکر می‌کنیم و واژه‌های ذهنی هم مربوط می‌شود. می‌توان گفت آنچه در ذهن گفته می‌شود بسیار پایه‌ای و بنیادین است و در زمان عدم حضور کنترل‌های لازم، بر زبان جاری می‌شود.

تفاوتی ظریف بین آزادی بیان و کنترل بیان وجود دارد. فضای مجازی سرشار از فحاشی و استفاده از واژه‌های نامناسب فرهنگی است که با کمترین لرزش در اطمینان از موقعیت شغلی، اداری، آموزشی، خانوادگی به سادگی بر زبان می‌آیند.

بسیار علاقمند هستم تا این موضوع را در قالب پژوهش بر اساس قومیت‌های مختلف و طبقات اجتماعی بررسی و بر بوته آزمایش قرار دهم. علاقمندان به این حوزه می‌توانند به من در این امر یاری برسانند.