معرفی کتاب: از دو که حرف می­زنم از چه حرف می­زنم

 از دو که حرف می­زنم از چه حرف می­زنم

(عنوان انگلیسی اثر : What I talk about when I talk about running)

 

اثر: هاروکی موراکامی، Haruki Murakami

ترجمه اثر (از انگلیسی به فارسی): مجتبی ویسی

نشر چشمه

 

متئو پریچارد Mathew Prichard  نوه آگاتا کریستی Agatha Christie گفته: خیلی ­ها معتقدند بهترین راه برای شناخت واقعی شخصی که متنی جدی ازش به یادگار مانده مطالعه نوشته­ های خود آن فرد است.

کتاب از دو که حرف می­زنم از چه حرف می­زنم، متنی جدیست از بخشی از دوران زندگی شخصی هاروکی موراکامی که برخلاف بقیه نوشته­ هایش اثریست واقعی از فضای درونی خود و در عین حال حاوی آن روح سرگردان جادویی حاکم بر همه داستان­هایش. "در مسیر می­دویدم و اغلب حین عبور از کنار اعضای تیم S&B سری به نشانه­ ی سلام برای همدیگر تکان می­دادیم... از آن جمع دو نفر را ..خوب به خاطر می­آورم. حدوداً بیست و هفت هشت ساله بودند... انتظار می­رفت آن دو ستارگان تازه تیم شوند. در قد و قواره ورزشکارانی که روزی مدال المپیک را به دست خواهند آورد... هر دو در تصادف رانندگی کشته شدند...خبر مرگشان مثل صاعقه بر سرم فرود آمد... پس از مرگشان پی بردم که همین اواخر با هم ازدواج کرده بودند... حالا هم، موقع دویدن در جینگو گای ئن یا آساکازاگوشو، قیافه­ ی آن دو را گاهی به یاد می­آورم. سر پیچی فکر می­کنم همین حالاست که از روبه رو، ساکت و آرام در حال دویدن به سویم بیایند در حالی که در هوای صبحگاهی بخاری سفید از دهانشان بیرون می­آید ."

این کتاب در دوره­ای بین تابستان سال 2005 و پائیز 2006 نوشته شده و موراکامی احساسات، دلایل، شادی­ها، ناکامی­ها، فضای پیرامون و از همه بالاتر دردهای یک دونده را از نگاه موشکافانه و صادقانه­اش با ما خوانندگان اثر به اشتراک گذاشته است. "خط پایان فقط یک نشانه گذاری موقت است و اهمیت چندانی ندارد. مثل زندگی خود ما است. صرف وجود نقطه­ ی پایان بر معنامند بودن حیات دلالت نمی­کند."

او که در پی تغییر سبک زندگیش از سن سی و سه سالگی دویدن را آغاز کرد تا کنون دویده است. "سی و سه ساله... همان سنی که به عنوان دونده پا در راه نهادم و گام های اولیه را کوتاه اما محکم در مقام رمان نویس بر زمین گذاشتم."

او تلاش دارد در بیشتر مسابقات ماراتن، نیمه ماراتن و سه گانه شرکت کند. "اساساً یک نویسنده محرکی درونی و خاموش دارد و پی کسب تائید از جهان بیرون نیست. دویدن از دید من، هم تمرین است و هم یک استعاره."

مطمئناً برای من و شمایی که شاید در تمام عمر ندویده باشیم، تصور یکصد کیلومتر دویدن به مدت یازده ساعت و چهل و دو دقیقه در یک دو فوق ماراتن، آن هم در سن 47 سالگی، ایده ای ترسناک خواهد بود. "فکر نکنم دوباره سراغ آن مسابقه بروم، هرچند کسی از آینده ­اش خبر ندارد." اما در ادامه می­گوید: "در آن جا فقط عمل دویدن و موجودیتی در قالب من مطرح بود. من می­دوم، پس هستم."

ترجمه سلیس و روان آقای مجتبی ویسی لذت خواندن این کتاب را دوچندان می­کند.

 

 

برچسب‌ها: هاروکی موراکامی, دویدن, مجتبی ویسی, نشر چشمه, معرفی کتاب